postumu yazdım tostumu yedim. :)

herkesin bir hikayesi var.
kimininki bitmez:)
kimi kısa ve öz.
benimde var.
renkli hikayeler. siyahbeyazlar. herbiri devrini anlatır.
naylon ayakkabıyı giyen, nike a yetiştiğini,
adidasla başlayan, prada ya atladığını:).
tahta parçasından oyuncakları olanlar. uzaktan kumandalı araçları olanlar.
herkesin var anısı. sizinde...
kimi ölümleri unutmaz, kimi ölüm görmemiştir doğumları unutmaz.
babamla kendimi düşündüğüm zaman yuzlerce güzel an geliyor aklıma:)
unutmadığım unutamadığım...
çok arkadaşım var aileleri için iyi düşünmeyen:(
ölselerde kurtulsam diyen.
benden daha şanslı gördüğüm insanlar bunlar aslında. anneleri var... babaları var...
kardeşleri var. hepsi görmüş geçirmiş.. ama birlikte mutluluğu sağlayamamışlar.
ve gerçek şu ki, yalnız kaldıklarında defteri kapatacaklar birdaha açmamak küzere.
bakalım ellerine ne geçecek?
tabiki ben kendi yaşadıklarımı bilirim.
umarım benim defterimde deflarca açılır okunur.