benim yöntemim :)

rahatlamak istediğimde odanın kapısını kapatıp, yatağa atıyorum kendimi. sırt üstü uzanıyorum. sonra yavaş yavaş odayı suyla doldurmaya başlıyorum. yavaş yavaş. suyun sesini duyabiliyorum ve bu çok hoşuma gidiyor :) . sonra su yatağıma kadar yükseliyor. bedenimde ıslanmaya başlıyor artık. su burnumu kapatacakken derin bir nefes alıyorum. be başlıyorum suyu pompalamaya... yavaş yavaş, tavana kadar. tabii nefesimi tutuyorum hala. nefesimi tutmayı bırakırsam eğer ölmeyeceğimi biliyorum ama. su seviyesi tavana kadar yukseldiğinde hemen seviyeyi düşürmeye başlıyrum. eee nefes almak gerek artık :) .
aslında hemen nefes almam gerek ama ne kadar istesemde suyu odanın dışına atmak doldurmak kadar kolay olmuyor hem de her denemde. zar zor su seviyesi burnumdan aşağıya indiğinde öyle bir nefes alıyorum ki. nefes alabildiğim için, yaşadığım için ve rahatladığım için şükrediyorum. nefesimi tutarken bütün sıkıntılarımdan arınıyor olmalıyım ki, tekrar nefes almaya başladığımda iş stresiymiş, paraymış hiçbiri umurumda bile olmuyor.