çocukluk hatırası işte!

80lerin çocuk oyuncaklarının en güzellerinden biriydi bilyalı kaykaylar. bizde tornet derdik. asvalt yolda ne güzel giderdi. yokuş bir asvalt yol seçilir. yokuş başına mahalle de ne kadar çocuk varsa dizilir, aramızda yarış yapardık. bilyaları makina tamir eden dükkanlardan alırdık.gövde kısmını olşturan tahtaları yeni başlayan inşaatlardan temin ederdik.:)) bekçilerle bu arada yakalamaca oyunu başlardı. gövde 1-1,5m uzunluğunda eni 50 cm olan tahtadan oluşurdu. arkaya tornetin eni uzunluğunda genişliği 10-15 cm bir tahta çakılır. iki bilya yerleştirilirdi. ön kısmına da ufak bir tahta daha monte edilir, eni gövde tahtadan uzun olurdu. bu kısım tornete yön vermede kullanılırdı. tornete oturulduğunda ayaklar buraya konur, ortasında bir bilya daha bulunurdu.sol ayağın geldiği kısım tornet gövdesine çivi ile sabitlenir, sağ uca çivi çakılmazdı. sağ ayağın konulduğu kısımla, öne çakılan tahta yukarı aşağı çekilerek tornete yön verilirdi. o zaman asvaltta çok değerliydi. mahalleli asvalt deforme oluyor diye tornet kullanmamıza kızarlardı. çıkardığı ses de cabası tabi:)))
hatta elvan amca vardı az dayak yemedik ondan. Palazlanırdık sonra kaçardık o olmasa oğlu vardı kovalardı bizi.
Rahat rahat söyleyemedim bugüne kadar.
Sudan ucuz elvaaaaaaaan iyi gazozzzz elvaaaaaaaaaaaaan
(sözüm meclisden dışarı)
:)