zor bir geceydi.
çocukuğuma döndüm yine.
sevgili kızım Zeynep hasta. Karın ağrısı çekiyor, adeta kıvranıyor gözlerimin önünde.
derken küçük yaşlarda babamla doktora gidişlerim geldi aklıma. doktorların ilgilenmeden birşeyciği yok dedikleri... babamın bana kızışları. hatta dayak atışı..
bir bir aklıma geldi hepsi.
10 yaşındaydım. canıma tak etmişti artık. canımın yanışı ayrı dert, baba korkusu ayrı dert.
doktora nasıl bağırdım öyle. hastane inledi.
NE BİÇİM DOKTORSUN..
ve iyiki bağırmışım dostlarım. sinirlendiğini belli etmeden röntgen çekilmesi için sevk yazdı.
ve ilk defaydı.. yıllardır geldiğimiz hastanede sanki yeni icad edilmiş gibi...
röntgen sonucu çıkınca anlaşıldı, sol böbreğimin içinde bir avuç dolusu taş...
doktor kıpkırmızı, babam ağlamaklı... acil ameliyat kararı alındı.
derken, bugünlere geldik işte. 25 yıl olmuş..
kızım gözlerimin önünde kıvranırken aklıma gelenler içimi nasıl acıttı anlatamam size..
ve bugün kızımın böbreklerinde problem olmadığını öğrendiğimde dostlarım, DÜNYALAR BENİM OLDU!!!!
5 yorum:
Geçmiş olsun ciddi bişey varmı?
Çok geçmiş olsun. Umarım herşey yolundadır, ki öyle gözüküyor.
linka, teşekkür ederim. korkulacak bişey yok çok şükür.
TurkoPhobia, kızıma resmini gösterdim. o gece ateşlendi.
xenzo
yazık kıza bir benim resme baktı bir de sana!hastalandı tabiii!
heheheheh
Geçmiş olsun, iyileşmesine sevindim.
Yorum Gönder