ve SoN...

Nihayet alacağım cevabı aldım.. sanki yıllar önce aynı sahneyi yaşamış gibiyim. ilkinde çok korkmuş ve daha da hasta olmuştum stresten..banka soymayı bile düşünmüştüm. sonraları yakaladığım en güzel fırsattı yaşayabileceğin kadar güzel ve hızlı yaşa.... bir tür sınavdı aslında olanlar, korkarak ve çok ağlayarak durumu kurtarmak zordu. yapabileceğin herşeyi yap çünkü yapamadıklarının vereceği pişmanlık yokmu ? ölümü düşünen biri için en ağırı bu olsa gerek. yaptıklarımın pişmanlığını her zaman yaşıyorum peki ama yapamadıklarının pişmanlığı???? beni mahveden bunlar olacaktı zaten. herkes ten ailemden gizledim her şeyi ve mutlu numarası yaptım işe de yaramadı değil hani..çok sevdiğim patronumun motoruna binmeye başladım sonra...ve daha hızlıhep daha hızlı..hergün otobana çıkıp yüksek hızlar yaptım ağlayarak..beni hiç bir hastalık öldüremez. öldüremez..ancak yatağa düşmeden daha kötü olmadan durumu düzeltmem mümkündü..son çarem. aradan yıllar geçti..yaşayabildiğim kadar iyi yaşadım aslında ve her zaman şükrettim. yine aynı hisler içindeyim ama bu sefer korkmuyorum. zaten olacak bir şeyi biraz öne almakta mahsur görmüyorum.. Babam..canım babam senden, annemden ve babam yerine koyduğum ağabeyimden binlerce kez özür diliyorum beni affedin... bütün sevdiklerime ve canıma selam olsun..