Pazartesi, Şubat 13, 2006

yine 13_

Bu gün ayın 13 ü gerginim yine. Evden çıkmak istemem 13 ünde. Seyrettiğim filmlerle ilgisi yok bunun. Hiçbir işim rast gitmez 13 ünde. Uğursuz işte. Otobüste ne 13 numaralı koltuğa nede 12-14 numaralı koltuklara oturmam. Nedeni; 13 ün yanındadır 12 ve 14. Daireyi bozduğundan herhalde yada canımı aldığından mıdır nedir sevmiyorum 13 ü. Yastaydım aslında ama hep hastayım dedim. Numara yapmaktan bıktım, ne var sanki her ayın 13 ü bana izin verilse de evden hiç çıkmasam. Takıntı demeyin sakın kendime has değil gerçek nedenlerim var aslında. Bir anda gergin men oluyor sevdiklerimle tartışıyorum. Belki de kırıcı oluyorumdur. Şubat mış, nisan mış hiç fark etmez. Kızımın doğumu yaklaştığında doktorun vereceği tarih yüreğimi ağzıma getiriyordu az kalsın ama şükürler olsun ki 1 hafta arayla kurtardım kendimi. Hatta hatırlıyorum da eski işyerim 13 numaralı binaydı ve 13 numaralı daire :) . Hiç ısınamamıştım oraya. Şimdi Allah tan şirketimin kapı numarasını ben seçebiliyorum da rahatım. Biraz da sanırım korkuyorum kötü bir şeyler olacak diye sanki olmak zorundaymış gibi. Şartlanmak diyebiliriz belki ama psikolog falan varsa okuyanların arasında ben kimyacıyım bilgisine sunulur. Kendi kendime teşhis koymam mümkün değil aslında. Eğer babamı 13 nde kaybetmeseydim ve ağabeyim 13 nde kalp krizi geçirmeseydi bu kadar gıcık olmazdım sanırım. Ama yinede daireyi 13 bozar benim için. Bu sabah 05.00 te kalktım yataktan kızımı öpüp eşimi uyandırmadan evden çıktım. Kimseye görünmeden kaçtım. Şu an saat 16.30 ve çok şükür hiçbir sıkıntı yok. Olmaması dileğiyle.

1 yorum:

Adsız dedi ki...

eyvallah, geçti gitti işte...